Jaka wspólnota: „komunikacyjna” czy „komunikatywna”? — rozważania leksykograficzne

Jolanta Migdał

doi:10.18778/0208-6077.59.01

Autor

Jolanta Migdał Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu https://orcid.org/0000-0002-4103-6355

DOI:

https://doi.org/10.18778/0208-6077.59.01

Słowa kluczowe:

komunikacja, komunikatywny, komunikacyjny, leksykografia, leksykologia, życie wyrazów

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie słownikowej historii przymiotników komunikacyjny i komunikatywny. Ukazanie dziejów obu przymiotników w polskiej leksykografii służy odpowiedzi na pytanie, którym z nich można określić wspólnotę językową. Dane zawarte w słownikach ogólnych języka polskiego, zarówno historycznych, jak i współczesnych pozwalają w kontekście wspólnoty uznać oba leksemy za synonimy, chociaż żaden z leksykonów nie odnotowuje połączeń wspólnota komunikacyjna / wspólnota komunikatywna.

Pobrania

Brak dostępnych danych do wyświetlenia.

Bibliografia

Migdał J., Piotrowska-Wojaczyk A., 2023, Wspólnotowy, czyli jaki? — rozważania leksykograficzne, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica”, t. 57, s. 139–146. https://doi.org/10.18778/0208-6077.57.09
Google Scholar DOI: https://doi.org/10.18778/0208-6077.57.09

Zabrocki L., 1963, Wspólnoty komunikatywne w genezie i rozwoju języka niemieckiego, t. 1, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Google Scholar

Zabrocki L., 1980, U podstaw struktury i rozwoju języka, Warszawa–Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Google Scholar