Instrukcja redakcyjna

 

Zasady wydawnicze językoznawstwo

Zasady wydawnicze literatura

1. Tekst nadesłany do Redakcji FLR musi być dziełem oryginalnym Autora, który nigdy wcześniej nie został opublikowany. Tekst nie może naruszać jakichkolwiek praw osób trzecich, w tym praw licencyjnych czy autorskich. Przedkładany Redakcji tekst nie może zawierać materiału, który jest zniesławiający lub narusza dobra osobiste innych osób. Autor ponosi całkowitą odpowiedzialność za naruszenie praw autorskich.

2. Autor przysyła do Redakcji w pliku elektronicznym pełną wersję artykułu sformatowanego według zasad wydawniczych FLR. Informacje o Autorze (imię i nazwisko, stopień naukowy, nazwa uczelni z dokładną afiliacją, adres do korespondencji, adres e-mail) oraz krótki biogram Autora (max. 1000 znaków ze spacjami) należy nadesłać osobno w pliku elektronicznym (Word).

3. Prace publikowane w kolejnych tomach FLR będą stopniowo udostępniane bezpłatnie w Repozytorium Uniwersytetu Łódzkiego.

4. Autor otrzyma egzemplarz autorski w postaci pliku PDF zawierającego wyłącznie tę część utworu, co do której Autorowi przysługują osobiste prawa autorskie.

 

 1.  Ogólne

  • Format pliku: DOC, DOCX, RTF
  • Objętość artykułu: maksymalnie 30 000 znaków (ze spacjami i przypisami)
  • Język artykułu
    • dla części tematycznej: francuski
    • dla części Varia: polski, angielski, hiszpański, włoski, niemiecki
  • Marginesy: górny 2,5 cm; dolny 2,5 cm; boczne 3 cm
  • Bez numeracji stron
  • Na górze artykułu imię i nazwisko autora, jego afiliacja i numer ORCID oraz oficjalny adres
  • Tytuł artykułu: pogrubiony, Times New Roman, 11 pkt
  • Poniżej tytułu: dwa streszczenia poprzedzone tytułem artykułu. Pierwsze streszczenie po angielsku, drugie po francusku, 900-1100 znaków ze spacjami, Times New Roman, 9 pkt
  • Pod każdym streszczeniem słowa kluczowe w języku streszczenia
  • Śródtytuły: Times New Roman, 11 pkt, pogrubione, numerowane z wyrównaniem lewostronnym
  • Na samym końcu artykułu umieścić biogram autora artykułu w trzeciej osobie liczby pojedynczej.

 2.  Tekst

  • Czcionka: Times New Roman, 11 pkt
  • Interlinia: 1,5 wiersza
  • W najprostszej postaci. Nie stosować jakichkolwiek wyróżników teksty (pogrubiania, podkreślania, rozstrzelania, zagęszczania itp.).
  • Aby zaznaczyć wcięcie paragrafu, nie stosować tabulatorów. Zdefiniować wcięcie pierwszego wiersza (6 mm) w oknie dialogowym „Format akapitu”.
  • Słowa w języku obcym oznaczamy zawsze kursywą.

 3.  Cytaty

  • krótkie (do 3 linijek) będą umieszczone w tekście i ujęte w cudzysłów, bez kursywy (Uwaga! Prosimy stosować, odpowiedni cudzysłów dla języka artykułu). Pojedyncze wiersze strofy oddzielamy od siebie ukośnikiem (/), całe strofy – podwójnym ukośnikiem (//).
  • długie (więcej niż 3 linijki), Times New Roman, 9 pkt, z pojedynczą interlinią, stanowią oddzielny akapit, bez cudzysłowu, bez kursywy, bez wcięcia, bez wysunięcia. Ewentualne akapity w cytatach będą oddzielone pauzą (―), a nie poprzez wciśnięcie klawisza

4.  Przypisy

  • W tekście, odsyłacz przypisu oznaczamy we frakcji górnej i stawiamy go bezpośrednio po słowie, do którego się odnosi, zawsze przed znakiem interpunkcyjnym. Na końcu cytatu wstawiamy odsyłacz po cudzysłowie zamykającym
  • Na dole strony, Times New Roman, 9 pkt., pojedyncza interlinia, ciągła numeracja. Na końcu przypisu zawsze stawiamy kropkę.
  • W przypadku źródeł internetowych należy podać źródło (adres URL) oraz datę dostępu poprzedzoną przecinkiem i zapisaną w następujący sposób, na przykład: dostęp 11.2018.
  • Nie stosować klawisza Enter. Akapity oddzielamy pauzą (―). Wersy cytujemy w ciągu i oddzielamy je tak, jak w krótkich
  • W przypisach obowiązuje nomenklatura łacińska , op. cit., idem / eadem, cf., vide, etc., et al., in.
  • Przykłady zapisu bibliograficznego dla artykułu w języku polskim:
  • Ingarden, Książeczka o człowieku, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2003
  • Monga, « Les Eclogae piscatoriae de Sannazar et les Pescheries de Belleau », Bulletin de l’Association d’étude sur l’humanisme, la réforme et la renaissance, 1981, t. 13, nr 13, s. 13-21
  • Caillois, « La tragédie et le principe de la personnalité », in Le Théâtre tragique, red. J. Jacquot, CNRS, Paris 1962, s. 471-477
  • Kowalski, „Filozoficzne podstawy geometrii Euklidesowej”, Kwartalnik matematyczny, 1998, t. 23, s. 48-66
  • Wilson, “History and Traditionalism: Maurras and the Action Française”, Journal of the History of Ideas, 1968, t. 29, nr 3, s. 365-380

 5.  Bibliografia

  • Zawsze na końcu artykułu, przed biogramem
  • Bibliografia obejmuje tylko tytuły przywołane w tekście i w przypisach
  • Najpierw nazwisko, potem imię. Imię podajemy w pełnym brzmieniu. Pozycje bibliograficzne zapisujemy w porządku alfabetycznym.
  • Oprócz zmiany dotyczącej kolejności nazwiska i imienia, należy stosować taki sam zapis bibliograficzny, jak w przypisach w całym artykule. Nie stawiamy kropki po każdej pozycji

 6.  Indeks osób

  • Po biogramie umieszczamy ślepy indeks nazwisk i imion (w tej kolejności i w pełnym brzmieniu) autorów i postaci cytowanych w artykule

 7.  Ilustracje

  • Ilustracje należy nadesłać w odrębnych plikach (.tif, .jpg o rozdzielczości nie mniejszej niż 300 dpi) z podaną nazwą oraz lokalizacją w tekście (Fig. 1). Każda ilustracja musi być ponumerowana według kolejności pojawiania się w tekście. Należy podać podpisy do ilustracji
  • Do ilustracji muszą być dołączone prawa autorskie lub zgoda instytucji, która posiada do niej prawa autorskie

8. Opisy alternatywne

Tekst alternatywny to tekstowa informacja dotycząca tego, co widać na elemencie graficznym, a co jest ważne dla tekstu czy tematu, który ten element ilustruje. Teksty alternatywne są odczytywane przez czytnik ekranu i pozwalają osobom niewidomym i niedowidzącym zorientować się, co jest np. na grafice, zdjęciu, wykresie. Elementy graficzne nieposiadające opisu alternatywnego zostaną odczytane przez oprogramowanie wspomagające osoby z niepełnosprawnością wzroku jako słowo „grafika”, zatem nie uzyskają one żadnych innych informacji, które ta „grafika” ma przekazać.  

 

Jak powinien wyglądać tekst alternatywny?  

  • Przede wszystkim opis powinien być zwięzły i treściwy – powinien jak najdokładniej opisać grafikę, jednocześnie robiąc to w jak najkrótszy sposób (optymalna długość tekstu alternatywnego nie powinna przekraczać 250 znaków)
  • Powinien opisywać znaczenie i zawartość danego elementu graficznego
  • Powinien zawierać kluczowe dla odbiorcy informacje (np. powtórzenie treści zapisanej na grafice, lub w przypadku zdjęć, opis najważniejszych elementów budujących przekaz: „Pani Rektor wręczająca dyplom habilitacyjny Doktor Annie Kowalskiej”)
  • W wypadku tworzenia tekstów alternatywnych dla wykresów oraz infografik warto pamiętać o zawarciu w nim, oprócz tytułu, streszczenia i opisu trendów płynących z grafiki. Często, ze względu na długość i poziom skomplikowania opisywanych danych, warto umieścić opis wykresu w treści właściwej, pod samą grafiką
  • Opisów alternatywnych nie trzeba stosować w wypadku grafik, które mają rolę wyłącznie dekoracyjną (wówczas oznacza się je, wybierając opcję „Oznacz jako dekoracyjne”).

Funkcja dodawania opisów alternatywnych w programie Microsoft Word 

Aby dodać tekst alternatywny dla grafik/wykresów zamieszczanych w dokumencie programu Microsoft Word kliknij prawym przyciskiem myszy na obiekt i wybierz polecenie „Format obraz” -> „Ułatwienia dostępu -> Tekst alternatywny” 

  • lub Recenzja –> Sprawdź ułatwienia dostępu -> Tekst alternatywny
  • Dla elementów graficznych, które mają w dokumencie jedynie znaczenie ozdobne, również wypełnij pole tekstu alternatywnego - zamiast treści w polu „Tekst alternatywny”, zaznacz opcję „Oznacz jako dekoracyjne”. 

Innym możliwym rozwiązaniem może być przekazanie kompletu opisów dla całego zeszytu w tabeli Excel.