Logicznie poprawny argument tu quoque
DOI:
https://doi.org/10.18778/1689-4286.44.03Słowa kluczowe:
tu quoque, błędy logiczne, logika, teoria argumentacji, teoria komunikacjiAbstrakt
The argument tu quoque is widely called a logical fallacy. The aim of this study is to show, that this theorem is ill-considered. The text is focused on the analysis of various examples of tu quoque. This analysis leads to the conclusion that there are logically correct tu quoque. There are given some examples of such tu quoque. Main theorem of the article is that tu quoque is correct if it’s used as some kind of mental shortcut referring to other arguments.
Bibliografia
Bocheński, J.M. (1993). Co to jest autorytet? W: J.M. Bocheński, Logika i filozofia. Warszawa: PWN.
Zobacz w Google Scholar
Bocheński, J.M. (1994). Autorytet. W: Sto zabobonów. Kraków: Philed.
Zobacz w Google Scholar
Dynarski, K. (1996). Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Poz-nań: Pallottinum.
Zobacz w Google Scholar
Govier, T.R. (1980). Worries About Tu Quoque as a Fallacy. W: Informal Logic Reasoning and Argumentation in Theory and Practice, Vol.3 No3.
Zobacz w Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.22329/il.v3i3.2790
Govier, T.R. (1987). Problems in argument analysis and evaluation. California University.
Zobacz w Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.1515/9783110859249
Grice, H.P. (1975). Logic and conversation. W: P.Cole, J.L. Morgan (red.), Synthax and semantics, 3: Speech acts, 41-58. New York: Academic Press.
Zobacz w Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.1163/9789004368811_003
Hajduk-Nijakowska, J. (2012). Kulturowy kontekst komunikowania [w:] E. Kulczyński, M. Wendland (red.) Komunikologia. Teoria i praktyka komunikacji. Biblioteka komunikacji społecznej, t.3. Poznań: Wydawnictwo Naukowe IF UAM.
Zobacz w Google Scholar
Indrzejczak, A., Promińska, B. (2016). Uwagi o formach kontrargumentacji. W: Bibliotheca Philosophica 1. Argumentacja, myślenie, działanie, 27-40, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Zobacz w Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.18778/8088-406-9.03
Łukowski, P. (2012). Logika praktyczna z elementami wiedzy o manipulacji. Warszawa: Wolters Kluwer.
Zobacz w Google Scholar
Przybyszewski, S. (2009). Kilka uwag o roli kontekstu w komunikacji. W: Prace językoznawcze XI, 179-189. Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie.
Zobacz w Google Scholar
Pawłowski, T. (1986). Definicje perswazyjne. W: Tworzenie pojęć w naukach humanistycznych. Warszawa: PWN.
Zobacz w Google Scholar
Sękowski, P. (2012). Autorytet – teoria i eksperyment. Bocheński versus Milgram. W: Hybris, 17, 20-49.
Zobacz w Google Scholar
Sękowski, P. (2016). Formalne aspekty argumentu z autorytetu. W: Bibliotheca Philosophica 1. Argumentacja, myślenie, działanie, 41-51. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Zobacz w Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.18778/8088-406-9.04
Schopenhauer, A. (2012). Erystyka czyli sztuka prowadzenia sporów. Warszawa: Almapress.
Zobacz w Google Scholar
Stevenson, Ch. L. (2015). Definicje perswazyjne. W: Studia z historii filozofii, 2(6)/2015. Toruń: UMK.
Zobacz w Google Scholar
Suchoń, W. (2005). Prolegomena do retoryki logicznej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Zobacz w Google Scholar
Szymanek, K. (2008). Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny. Warszawa: PWN.
Zobacz w Google Scholar
Tokarz, M. (2006). Argumentacja, perswazja, manipulacja. Gdańsk: GWP.
Zobacz w Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
